خسته ام از عاشقی

( خسته از عشق )

گرچه که رفتی ومن ، سوختم ازاین جفا

عشقِ تو دیگر مرا ، نیست بسَر بی وَفا

چشمِ شَرَر بارِ تو ، داده فنا هستیم 

شُکرکنم شد خموش ، آتشِ این ماجرا

سنگ شده این دلم  ، مثلِ دلِ سنگِ تو

عاقبت از این سفر ، راه نمودم جدا

سینه یِ پُر شورمن ، شد تُهی ازمهرِتو

دل شده ازمحبس و ، قیدو رَسَن هارَها

گوکه دلی رانبود ، خون شده ازعشقِ تو

با غم و هجرانِ تو ، نیست دگر آشنا

یاکه دوچشمی زاَشک ، دردلِ شب رنگِ خون

اَشک نریزد دگر ، چشمِ تَرم در مَسا

از تو بُتی ساختم ، ماه رُخی چون مَلَک

مست بُدم بی خرد ، بر مرضی مبتلا

در پیِ تو خسته ام ، عشق گدایی کنم

حالِ دلم را نگر ، نیست دگر اِشتها

دل نشوَد بعد ازاین ، نازِ تو را مشتری

تا به لحَد گویمش ، بر دلِ خود مرحبا

نقش نگردد دگر ، عکس رخت بردلم

پاره کنم عکس تو ، از در و دیوارها

این غزلت ای (حبیب) ، بویِ عجیبی دهد

سازِ جدایی زَند ، از مِی و میخانه ها

حبیب رضائی رازلیقی

قالب : غزل ـ وزن دوری

وزن : مفتعلن فاعلن  مفتعلن فاعلن

بحر: منسرح مطوی مکشوف

پ ـ ن

شعری که آئینی نشد